vrijdag 5 september 2014

Review: Christopher - Christopher

Gear Fab 1998-(GF-108)

In 1968 ontstond te Houston, Texas, na eerst United Gas geheten te hebben, de band Christopher, die bestond uit: Richard Avitts - sologitaar en zang, Doug Walden - basgitaar en zang en Doug Tull - drums.
Binnen korte tijd schreven Walden en Avitts een aantal nummers in de hoop er een platencontract mee in de wacht te slepen.
Dat kwam er, toen Metromedia uit Los Angeles de demotapes hoorde, die manager Nick Lee rondgestuurd had.
Metromedia bood de band een tweejarige overeenkomst aan en Christopher verhuisde naar Los Angeles.
De opnamesessies voor de LP begonnen in de lente van 1969, maar werden bemoeilijkt door de aan pillen verslaafde Doug Tull.
Hij vertoonde, tijdens de opnamen, zelfmoordneigingen en werd daardoor uit de band gezet (hij zou later inderdaad zelfmoord plegen).
Voor de rest van de opnamen werd een vervanger gezocht en gevonden in de persoon van Terrence Hand, die tot het uiteen vallen van de band in 1970 bij de band zou blijven.
De LP, die via het Metromedia label verscheen, werd in een oplage van 1000 exemplaren geperst en bevat 10 songs, waarvan "Dark Road" de eerste is en in deze song vertoont de muziek sterke overeenkomsten met die van Cream, waarbij blues en progressieve rock invloeden duidelijk hoorbaar zijn.
Het volgende nummer heet "Magic Cycles", waarin de band een schitterende ballad speelt, die gevolgd wordt door "Wilbur Lite", een vrij progressieve rock song met blues invloeden.
Daarna volgt "In Your Time", waarin de band opnieuw een heerlijke ballad speelt, om te vervolgen met "Beautiful Lady", een prima pop song met prachtige samenzang.
vervolgens speelt de band "Lies", een uitstekende progressieve rock song, waarna "Disaster" te horen is en hierin laat de band weer een lekker in het gehoor klinkende mix van progressieve rock en blues horen.
In "The Wind" speelt Christopher weer een fantastische progressieve blues song en in "Queen Mary" laat de band een lekker stukje progressieve rock horen.
Het laatste nummer heet "Burns Decision" en ook dit is weer zo'n heerlijke progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Helaas werden er door Metromedia destijds maar 1000 exemplaren geperst van deze schitterende LP, die het beluisteren meer dan waard is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten