Hij werd muzikaal beïnvloed door de muziek, die radio dj Alan Freed in de late avond uren draaide.
Nadat hij met school gestopt was, kreeg hij van zijn moeder een gitaar, waar hij de muziek van rock & roll muzikanten zoals Chuck Berry op leerde spelen.
In 1959 had hij een rockabilly band, die Neil Coffin And The Pallbearers heette en daarmee deed hij zijn eerste optreden in de Columbia Station City Hall.
Daarna kreeg de band contract als huisband in de Detroiter Club te Detroit, Cleveland en speelde hoofdzakelijk nummers van Little Richard, Chuck Berry en Elvis Presley en in 1962 speelde de band 6 dagen per week in de Three Coins te Detroit.
2 Jaar later stopte Neil met de band en ging als folksinger verder, omdat hij door de muziek van Bob Dylan geïnspireerd werd.
Jaren later, in 1973, vroeg hij enkele muzikanten hem te begeleiden op zijn songs, die hij in een 16 sporen studio wilde opnemen.
De band bestond ten tijde van de opnamen uit: Neil Coffin - slaggitaar, mondharmonica, kazoo en zang, Tom Golli - sologitaar, Mike Shafter - basgitaar, Ron Miller - drums en Ken Miller - keyboards en de achtergrond zang werd gedaan door Tom Coffin en Chris Phillips.
Met deze opnamen ging hij naar een nieuw radio station in Cleveland, WMMS genaamd, die de muziek draaide, die anderen niet wilden draaien.
Tegen de tijd dat Neil thuis was, werd zijn muziek op de radio gedraaid, waarbij de dj zijn naam vermeldde als Crash Coffin en hij ook optredens onder die naam deed en hij jaren later, na uitbrengen van de LP, nog steeds als solo artiest optrad.
Op de LP staan 10 nummers, waarvan de eerste "Masochist Blues" heet en dit is een fantastische rock & roll song, waarin in het pianospel invloeden van Jerry Lee Lewis hoorbaar zijn en de kazoo de song iets extra's meegeeft.
Vervolgens krijg ik een country song te horen, genaamd "Lily" en deze wordt in een rustig tempo gespeeld, waarna er weer een rock & roll song volgt, genaamd "Amazon Woman" en hierin zit een swingend jungle ritme.
Daarna hoor ik "God Loves The Loser" en ook dit is een heerlijk stukje muziek, dat een gemiddeld tempo heeft en licht psychedelisch orgelspel bevat.
In "Mama" speelt de band een swingende uptempo mix van funk en rock en in "Alone Together" laat Crash Coffin een geweldige mix van psychedelische rock en progressieve rock horen.
"Freedom Cake" is een lekkere swingende song in de stijl van Country Joe & The Fish en "The Swing" een licht psychedelisch nummer.
Met "Looney Polka" laat de band horen, hoe een meezinger moet klinken en bij deze dijenkletser is het dan ook moeilijk stil te blijven zitten.
De laatste song heet "Blue Kazoo" en gaat over het geloof en dan met name over Jezus en deze relie pop song wordt in country rock stijl gespeeld, waarbij het ritme aanstekelijk is en hier en daar aan de muziek van Johnny Cash doet denken.
De CD "Crash Coffin" is er één waarop diverse muziekstijlen gespeeld worden, waardoor de veelzijdigheid van Crash Coffin goed naar voren komt en te horen is,
hoe zijn muzikale invloeden van de jaren 50, 60 en begin 70, zijn muziek mede bepaald hebben.
Dit is een CD van grote klasse, die zonder de zoektocht van Roger Maglio waarschijnlijk onopgemerkt was gebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten