The Mountain Dewers bestonden uit de gitaristen Bill Sobecki en Roger Everett, die samen met zanger The Dude en een accordeon speler de band vormden, maar nadat die accordeonspeler bij een truck ongeluk om het leven kwam, veranderde de band van stijl en begonnen ze rock & roll muziek te maken en werd de naam veranderd in The Panicks.
Nadat ze een aanbieding hadden gekregen om in een rock ‘n’ roll club te komen spelen, zochten ze een drummer, maar ontdekten dat Roger Everett dat kon.
Bob Dent kwam bij de groep als nieuwe sologitarist, maar ook trok de band Jim Pierce aan, een schoolvriend van Bob,zanger Teddy G en Don Fieldman als hun manager.
De band nam 2 eigen songs voor Akron Recording op, “Work” en "Treat Me Right", die Bill beide had geschreven en de single werd via het Dupree label uitgebracht, maar werd bijna niet gedraaid en deed dus nagenoeg niets, dat een teleurstelling voor de band betekende.
Eind 1965, begin 1966 werd het serieus voor de band en ze traden dan ook regelmatig 6 avonden per week op in diverse clubs in hun omgeving, maar ook speelden ze in het westen van Pennsylvanië en het noorden van Indiana, waarbij ze hun optredens op band opnamen.
Na deze tape beluisterd te hebben, werd deze opnieuw gebruikt bij het volgende optreden, zodat er dus weinig materiaal bewaard bleef.
In 1966 namen ze hun tweede single op in de Cleveland Recordings studio, getiteld "You're my baby" / "Lots Of Pretty Girls" en deze werd eveneens via het Dupree label uitgebracht, hoewel er geen connectie meer was met Akron Recording.
Nadat er onenigheid binnen de band was ontstaan, was het plezier van het spelen er gauw af en begin 1968 beloten de bandleden om te stoppen, ook al omdat bijna al hun apparatuur was gestolen.
Wat overgebleven is, zijn enkele opnamen, die gemaakt zijn tussen 1965 en 1968 plus de twee singles en deze staan op de CD "The Complete Recordings", die hier voor me ligt.
De CD bevat in totaal 19 nummers, waarvan er 6 instrumentale uitvoeringen staan van nummers, die ook in gezongen versie op de CD voorkomen, plus een alternatieve versie en een live opname, zodat er eigenlijk dus maar 11 oorspronkelijke songs op de CD staan.
Het openingsnummer "Don't Pick On Me" is een prima up-tempo beatsong met een aanstekelijk ritme en wordt gevolgd door het psychedelische "Each To His Own", waarin het orgel een belangrijke rol speelt.
Daarna volgt er een geweldige garagerocksong, getiteld "I'm Gonna Leave", dat één van mijn favorieten is.
"Love You So" is een popsong, waarin de beat verweven is en daarin kun je de invloed van de Merseybeatsound goed horen.
Dan volgt er een vrolijke popsong, "Stuck Up" en deze zou naar mijn mening niet in een hitparade hebben misstaan.
De volgende song heet "Stoned", maar heeft niets met het gelijknamige nummer van de Rolling Stones te maken, want
dit is een vrolijke song, waarin de band zich van harte uitleeft en er allerlei gekkigheid tussendoor gooit en deze song wordt in een serieuzere alternatieve versie nogmaals gespeeld, alleen zonder de gekkigheid er door, waardoor hij een stuk beter klinkt.
Dat de band prima nummers maakte hoor je in "You Laughed, I Cried", want dit is een sterke beatsong met een prima ritme en ijzersterke zang.
Dan is het tijd voor de singles, te beginnen met "Treat Me Right", dat zeker niet het beste nummer van de band is, maar als B-kant van de single volstaat en gevolgd wordt door de A-kant "Work", die ik persoonlijk een stuk beter vind klinken door het tempo, het ritme en de vrij rauwe zang.
"Lots Of Pretty Girls" is een goede popsong, die duidelijk op de hitparade gericht is en vrij commerciel klinkt, maar "You're My Baby", een garagerocksong geeft de single net iets extra's en de live uitvoering van het nummer, dat hier op volgt, doet daar helaas een beetje afbreuk aan, want het niveau van de studio opname ligt een stuk hoger, maar het blijft natuurlijk moeilijk nummers goed live op te nemen.
Vanaf dit punt staan er alleen maar instrumentale versies van de songs op de CD en de eerste is die van "You're My Baby" en deze klinkt fantastisch, maar toch mis ik de zang er in.
Dat heb ik eveneens met "I'm Gonna Leave", dat weliswaar zonder zang ook schitterend klinkt, maar er ontbreekt toch iets en ook bij "Don't Pick On Me", "Stuck Up" en "Love You So" is dat het geval, maar bij "Each To HIs Own" heb ik dat gemis niet en deze versie doet niet onder voor de gezongen uitvoering.
De CD van The Panicks bevat prima songs en hoewel de opnamekwaliteit niet overal optimaal is mag deze zeker niet in je collectie ontbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten